Czytając "Sukces według TEEN VOGUE" przez ostatnie dwa wieczory z każdą stroną coraz bardziej jej nienawidzę. I to nie dlatego, że niespełnia moich oczekiwań, ale przekracza je stokrotnie. Wprawia mnie w obłęd i płacz, a zarazem sprawia, że łzy same napierają. Niedługo oszaleje przez tą swoją wrażliwość (ba! chyba nawet przewrażliwienie) na punkcie mody i sztuki. Uświadamiam sobie, że jestem w złym miejscu o złym czasie. Zresztą jak zawsze...
Czytając o życiorysach tych szczęściarzy nie jestem zazdrosna, raczej rozgoryczona, że mnie pewnie nigdy nie spotka zaszczyt studiowania chociażby w Parsons The New School of Design. Choć z drugiej strony nie mogę być pewna, że to się nie stanie. Jedyne co mogę z tym zrobić to sie postarać i nie poddać zbyt łatwo...
Ah, żeby ta samomobilizacja podziałała!
Podziała :)
OdpowiedzUsuńM.
Ważne żeby wytrwać, mimo wszystko...
OdpowiedzUsuńA czy podziała? Przekonasz się pewnie za jakiś czas. :)